Οι Πολίτες είναι οι καινούργιοι εχθροί των κρατών;

Έχουν γραφτεί τόσα πολλά για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η κρίση που ειλικρινά έχει καταντήσει εμπαιγμός απέναντι στους πολίτες.
Δεν μπορώ να πιστέψω πως κανείς από τους ταγούς αυτού του τόπου αλήθεια, πως δεν γνωρίζει τι πρέπει να κάνει, απλά δεν θέλει να το κάνει, δεν μπορεί τόσες προτάσεις από έμπειρους και σοβαρούς καθ΄ όλα ως προς την επιστήμη τους οικονομολόγους αλλά και από τα Ιστορικά στοιχεία άλλων κρίσεων, να μην εφαρμόζονται μέτρα ανάπτυξης και στήριξης, αλλά να επιμένουν στον στραγγαλισμό των πολιτών και του παραγωγικού ιστού, μέσω ληστρικών φόρων. (αλλά και μιας νοοτροπίας ασύλληπτης, δηλαδή εσείς οι πολίτες τελικά είστε οι κλέφτες, εσείς φταίτε για τις κακοδιαχειρίσεις, εσείς φέρατε την χώρα στην πτώχευση)
Να θυμίσουμε πως ψηφίζεστε καθ’ ένας από σας σε αυτό το υπούργημα για να εφαρμόσετε τα δικαιώματα του πολίτη από το σύνταγμα σε βασικούς τομείς όπως, παιδεία, υγεία, εργασία , πρόοδο, πολιτισμό, σύνταξη, και όχι, για σπατάλες, σκάνδαλα, δάνεια, και αδιαφανείς διαδικασίες. Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι ταγοί της χώρας μας ( και της Ευρώπης ) οδηγούν το λαό στη πλήρη εξαθλίωση σε συνεργασία με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή καλύτερα Αποχαύνωσης, ακολουθώντας ένα οργανωμένο σχέδιο προς αυτή την κατεύθυνση. Σίγουρα πολλοί θα πουν πως είμαι γραφικός αλλά ας προσέξουμε λίγο παρακάτω.

Ερωτηματικά πολιτών και Μηδενικά αισθήματα Ενοχής
Όλοι οι πολίτες της Ευρώπης αναρωτιούνται Πόσα τελικά χρήματα μας μένουν από την εργασία μας; Οι φορολογούμενοι (πολίτες που αντιμετωπίζονται ως εχθροί του κράτους) πληρώνουν όλο και υψηλότερα ποσά στα ταμεία. Οι φορολογία που μας επιβάλλεται είναι δυσανάλογη, σε σχέση με τις υπηρεσίες που μας παρέχονται.
Αναρωτιέται κανείς γιατί να υπάρχει αυτή η παράδοξη και περίεργη εχθρότητα.
Γιατί όλοι οι πολίτες της Ευρώπης νιώθουν ξαφνικά ότι ληστεύονται από τα κράτη τους; Σίγουρα όλοι οι δείκτες που δημοσιεύονται είναι κατασκευασμένοι κατά το δοκούν.
Οι πολίτες της Ευρώπης μήπως δεν έσωσαν τις τράπεζες από κατάρρευση πρόσφατα και μαζί με αυτές τη συνέχεια να διατηρούν τις περιουσίες τους; Γιατί αφού οι πολίτες έσωσαν τις τράπεζες (οι κυβερνήσεις μεν αλλά οι πολίτες πλήρωσαν το κόστος) πληρώνουν τόκους; Το δημοψήφισμα που απαίτησαν και κατάφεραν οι Πολίτες της Ισλανδίας, οι οποίοι δεν συμφωνούν με τη ανάληψη εκ μέρους τους των οφειλών των τραπεζών, δεν διδάσκει; Στην Γερμανία γιατί διακηρύσσεται η ανάγκη ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ; Γιατί μέσω της φοροαποφυγής των πολυεθνικών η διαφορά να συμπληρώνεται από τις μικρές επιχειρήσεις και από τους πολίτες και τέλος από τα ίδια τα δανειζόμενα κράτη δεν τους φτάνουν όσα απομυζούν; Αλήθεια όλοι αυτοί οι ληστρικοί φόροι είναι για να μπορεί το κράτος να προσφέρει στους πολίτες τα κοινωνικά καθήκοντα του; Αφού μέχρι σήμερα δεν τα εκπληρώνει θα τα εκπληρώσει στο μέλλον;
Συνεχίζοντας, γιατί αναγνωρίζει ο γάλλος συγγραφέας M.Houellebecq, στο βιβλίο με τον τίτλο «Εχθροί του λαού» ότι ο ίδιος, λόγω της υψηλής φορολογικής του επιβάρυνσης στη Γαλλία και των, συνδεδεμένων με αυτήν, περιορισμών των ατομικών του ελευθεριών, «μετανάστευσε» στο εξωτερικό (φυσικά στην Ιρλανδία, 15% φόρος εισοδήματος), ενώ τα συναισθήματα «ενοχής» από αυτήν του την ενέργεια είναι «μηδενικά.
Απολύτως μηδενικά»; Δεν είναι αλήθεια και τα συναισθήματα ενοχής των επιχειρηματιών που μεταφέρουν τις εταιρείες τους σε «ανταγωνιστικές» φορολογικά χώρες, όπως η Βουλγαρία (10% φόρος) ή άλλες, αφού η εξασφάλιση όσο το δυνατόν περισσότερων ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων «εντέλλεται» από τον καπιταλισμό; Απολύτως μηδενικά»; συναισθήματα ενοχής αλήθεια δεν νιώθουν και οι Έλληνες που μεταφέρουν καθημερινά τα χρήματα τους έξω από τη χώρα; «Είναι μήπως το «μη αλληλέγγυο» πνεύμα της εποχής, αυτό που στέκεται απέναντι μας ή, ίσως, οι γνωστές, αμετανόητες πολιτικές;»
Μήπως είναι ψέμα ό,τι από αυτές τις πολιτικές δημιουργήθηκαν άκρως επικίνδυνες «υπερβολές» (φούσκες), ενώ καθημερινά καταπατώνται πλήθος από κοινωνικές αξίες, από αυτήν την υπερισχύουσα, ψυχρή και ανελέητη λογική, απλά και μόνο περισσότερη ελευθερία, μέσα από ένα πολύ «λιγότερο» κράτος;
Το γεγονός αυτό οφείλεται στα χρέη του παρελθόντος και στους αυξανόμενους τόκους τους, με τους οποίους επιβαρυνόμαστε πια όλοι μας.
Όπως φαίνεται λοιπόν και από άλλες ισχυρότερες χώρες, όταν εισέλθει κανείς στον «καθοδικό σπειροειδή κύκλο» των χρεών, δύσκολα πια μπορεί να ξεφύγει. Όσο πιο πολύ δανείζετε η επιβάρυνση των τόκων περιορίζει τις δυνατότητες χειρισμού των προβλημάτων μίας χώρας, τόσο μεγαλύτερο είναι το κίνητρο μίας βραχυπρόθεσμης ανάληψης νέων χρεών, με στόχο να εξισώσει τη διαταραγμένη ισορροπία της «ανταποδοτικότητας» των φορολογικών εσόδων - της εξομοίωσης του «δούναι και λαβείν» δηλαδή, το οποίο προσδιορίζει την οικονομική σχέση της Πολιτείας με τους Πολίτες της.
Τι κάνει το κράτος λοιπόν για να αποκρύψει ότι οι Πολίτες λαμβάνουν λιγότερα από αυτά που προσφέρουν, ως φορολογούμενοι; Απλούστατα δανείζεται κάθε φορά το ποσόν που του λείπει, έτσι ώστε να αναβάλλει την αίσθηση της μειούμενης ανταποδοτικότητας εκ μέρους της πλειοψηφίας του πληθυσμού – όλων αυτών δηλαδή που εξαρτώνται από τη σωστή λειτουργία του κράτους. ( Τον ίδιο ακριβώς σχεδιασμό έχουν εφαρμόσει όλοι οι Δήμοι της χώρας και ο Δήμος Κερκυραίων με αποτέλεσμα την υπερχρέωση και την απαξίωση)
Εξειδικεύοντας στην Ελλάδα, το πρόβλημα του δημοσίου χρέους και των «κοινωνικών» επιπτώσεων του, είναι σαφώς μεγαλύτερο από το αντίστοιχο άλλων «δυτικών» χωρών – πόσο μάλλον της Γερμανίας. Οι πίνακες που ακολουθούν, «διαγράφουν» το μέγεθος του, όσο ίσως τίποτα άλλο, χωρίς να χρειάζονται περιττά λόγια και «περίπλοκες» ερμηνείες «ειδικών»:
Όταν το 41,50% του προϋπολογισμού προέρχεται από νέα πιστωτικά έσοδα (δανεισμό), ενώ η εξόφληση του παλαιότερου δανεισμού (χρεολύσια) είναι μόλις 21,20% - με μισθούς ΔΥ, ασφάλιση, συντάξεις, και τοκοχρεολύσια να υπερβαίνουν το 81% των συνολικών δαπανών του ελληνικού δημοσίου, τότε καταλαβαίνουμε πολύ εύκολα ότι δεν μένει σχεδόν τίποτα που να μπορεί να λειτουργήσει «ανταποδοτικά» προς τους Πολίτες - διατηρώντας ανέπαφη την κοινωνική ειρήνη και την συνοχή της χώρας.

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: ΕΣΟΔΑ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ

ΕΣΟΔΑ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ 2010 ΠΟΣΟΣΤΑ 100%

Πιστωτικά έσοδα (δανεισμός) 41,50
Φόρος Εισοδήματος 17,30
Φ.Π.Α. 17,00
Φόροι κατανάλωσης 10,80
Λοιποί άμεσοι φόροι 5,70
Μη φορολογικά έσοδα 3,10
Λοιποί έμμεσοι φόροι 2,30
Μη τακτικά έσοδα 1,50
Φόροι στη περιουσία 0,90
Πηγή: Υπουργείο Οικονομικών


ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: ΕΞΟΔΑ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ


ΔΑΠΑΝΕΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ 2010 ΠΟΣΟΣΤΑ 100%

Μισθοί και συντάξεις 28,50
Χρεολύσια 21,20
Ασφάλιση, Περίθαλψη, Κοινωνική προστασία* 17,50
Τόκοι 14,10
Λειτουργικές και λοιπές δαπάνες 10,40
Αποδιδόμενοι πόροι 5,30
Εξοπλιστικά προγράμματα 2,20
Λοιπές δαπάνες 0,80
Πηγή: Υπουργείο Οικονομικών

* Στην ασφάλιση περιλαμβάνεται και ποσόν 550 εκ. € που δίνεται σε ομόλογα δημοσίου