Οι… ληστές με τα λευκά κολάρα από το Σίτι του Λονδίνου.

Με την συνεχή εκτύπωση νέων χαρτονομισμάτων μας υποχρεώνουν να πληρώνουμε με το αίμα μας την πρέσα τους και το χαρτί τους. Εκτυπώνουν αφειδώς χρήματα, περιορίζοντας πληθωριστικά το εξωτερικό χρέος τους (πληρώνουν σε δολάρια, με ουσιαστικό κόστος το χαρτί, την «πρέσα» και τους εργάτες).
Με λίγα λόγια τόσο η Η.Π.Α όσο και η Γερμανία κήρυξαν και επίσημα οικονομικό πόλεμο με την χώρα μας. Δηλαδή, έστρεψαν τον αντίχειρα προς τα κάτω, σαν άλλος Νέρωνας, καταδικάζοντας τη χώρα μας, να σηκώσει λευκή σημαία, φορτώνοντας μας με μεγάλα ποσά πρόσθετων τόκων και αντλώντας μεγάλα πρόσθετα κέρδη στους επενδυτές και στις αναδόχους τράπεζες. Επιβαρύνοντας δυσβάσταχτα το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας, μετά την κυνική κερδοσκοπική εκστρατεία που εξαπέλυσαν οι… ληστές με τα λευκά κολάρα από το Σίτι του Λονδίνου.
Έτσι, ξαφνικά βρέθηκε η Ελλάδα, που ως την Παρασκευή ήταν το «μαύρο πρόβατο» των αγορών και καθημερινά διακινούνταν σενάρια χρεοκοπίας, να προσελκύει προσφορές 25 δις. ευρώ, για μια έκδοση με αρχικό στόχο 3-5 δις. ευρώ!
Προφανές είναι, ότι το υπουργείο Οικονομικών αποφάσισε να πληρώσει… «προστασία». Παραδόθηκε αμαχητί στα παιχνίδια των πιστωτών, πληρώνοντας όσο-όσο για να δανεισθεί από τη διεθνή αγορά, χωρίς καν να αξιοποιήσει ένα βασικό μοχλό πίεσης που θα μπορούσε να κινήσει απέναντι στις μεγάλες τράπεζες: την προσφυγή σε δανεισμό με «λαϊκά» ομόλογα, από το ευρύ αποταμιευτικό κοινό, ασκώντας έτσι πίεση για να μειωθεί το κόστος δανεισμού.
Η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί αυτής της χώρας απέτυχαν παταγωδώς. Τα αποτελέσματα των έργων τους είναι η αφαίμαξη ,η αλόγιστες σπατάλες, ο διασυρμός και ο απόλυτος εξευτελισμός της χώρας, καθώς επίσης ένα αρκετά μεγάλο μέρος του λαού και ιδιαιτέρως κάποιων συνδικαλιστικών χώρων οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή.
Η Ελλάδα δεν χρωστάει απολύτως τίποτα σε κανέναν και λαός που δεν σέβεται και δεν διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού την ιστορία του δεν έχει μέλλον. ( Οι Ήρωες του 1821 αλλά και του 1940 κλπ, έδωσαν την ζωή τους λέγοντας, η Ελλάδα μας, δεν μας χρωστάει. Εμείς της οφείλουμε και την ζωή μας) Ας καταλάβουμε πως όλοι εμείς της χρωστάμε και την ζωή μας, πρέπει σήμερα να σταθούμε στο ύψος μας (αν διαθέτουμε) να την βοηθήσουμε, διότι αυτό είναι το καθήκον μας απέναντι στη χώρα και το μέλλον των παιδιών μας. Έτσι θα σώσουμε την όποια αξιοπρέπεια και τιμή, μας έχει απομείνει, τέλος να βγούμε μέσα από αυτό τον πόλεμο με ελαφριές απώλειες.
Οφείλουμε να στηρίξουμε και να εμπιστευθούμε, την Πολιτική Ηγεσία του τόπου μας. Ιδιαιτέρως αυτή ακριβώς την ιστορική στιγμή. Βεβαίως απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων να αφήσουν τα πολιτικά παιχνίδια εξουσίας, να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη στο λαό, να ενωθούν έστω και κάτω από την απειλή της διάλυσης της χώρας ( είναι εύκολο να διαλύεις αλλά δύσκολο να συνθέτεις και να πετυχαίνεις) διότι την έχουν χάσει και να βγουν να πουν την αλήθεια στο λαό παρουσιάζοντας και ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Αλλά πάντα μέσα από την Ευρώπη και την ζώνη του Ευρώ. Δεν θέλω να θυμίσω σε κανέναν τις αχαρακτήριστες πράξεις και κινήσεις όλων εκείνων των πολιτικών, που ενώ η χώρα μόλις έβγαινε από τα 400 χρόνια τούρκικης σκλαβιάς, άφραγκη και κακομοιριασμένη, αυτοί ασκούσαν πολιτικά παιχνίδια.

Ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδος αναφέρει σε άρθρο του.
<<Η ελληνική οικονομία αυτήν τη στιγμή βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Η αλήθεια είναι ότι θα έχει λιγότερο κόστος να λύσει τα προβλήματά της μέσα στην Ευρωζώνη. Αντί να οδηγηθεί σε τραγωδία. Μία καλύτερη παρομοίωση για τα ελληνικά προβλήματα είναι η «Οδύσσεια» του Ομήρου. Σε αυτό το έπος οι σειρήνες παρότρυναν τους ναυτικούς να πέσουν στη θάλασσα, όπου θα έβρισκαν τον θάνατο. Αυτοί που υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να φύγει από την ευρωζώνη είναι σαν τις σειρήνες του Ομήρου. Η χώρα δεν θα πρέπει να υποκύψει σε αυτά τα κελεύσματα, αλλά να εφαρμόσει τα απαραίτητα μέτρα, χωρίς να απειλεί τον λαό. Το μέλλον της οικονομίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το μέλλον της ευρωζώνης.>>

Γιατί η Ελλάδα;
Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στο επίκεντρο της αμερικανό-ευρωπαϊκής διαμάχης, διότι τα σφάλματα μας, οι «αλλότριες» ευθύνες και ο υπερπληθωρισμός ομολόγων, φαίνεται να εξελίσσεται σε μία καταστροφική πανδημία.
Η τάση του αμερικανικού δολαρίου, σε σχέση με το ευρώ, έδειχνε χωρίς δεύτερη σκέψη, ότι σύντομα θα «εισπράτταμε» δύο δολάρια, για κάθε ευρώ που θα «πουλούσαμε».
Τα προβλήματα της Οικονομίας των Η.Π.Α. ήταν και είναι μεγάλα (υπερχρέωση, τεράστια ελλείμματα, αποβιομηχανοποίηση, ανεργία κλπ), που μόνο με την συνεχή εκτύπωση νέων χαρτονομισμάτων (πληθωριστική αντιμετώπιση των χρεών), καθώς επίσης με την ανεξέλεγκτη έκδοση ομολόγων του δημοσίου (χωρίς φυσικά αντίκρισμα), θα μπορούσαν να «συγκρατηθούν» - έστω για εκείνο το χρονικό διάστημα που θα χρειαζόταν η παγκόσμια Οικονομία για να ανακάμψει (εάν υποθέσουμε ότι θα εμποδιστεί, ή έστω θα μετριασθεί κάπως, ο ρυθμός της αναδιανομής εισοδημάτων προς όφελος της Ασίας κυρίως).
Η Αμερική, σε συνεργασία πάντοτε με τη Μ. Βρετανία όπου το εξωτερικό χρέος των Η.Π.Α. ξεπερνάει τα 15 τρις $, ενώ της Μ. Βρετανίας είναι συγκριτικά πολύ υψηλότερο, με πάνω από 10 τρις $, έτσι όπως αυτές εκφράζονται από τον μονοπωλιακό καπιταλισμό με έδρα τη Wall Street
Η Γερμανία που προσπαθεί να ηγηθεί της «Ενωμένης Ευρώπης», δοκιμάζοντας στην πράξη την «ειρηνική διείσδυση» (υπενθυμίζουμε εδώ τον Keynes, ο οποίος αναφέρει, σε ένα από τα βιβλία του, το πολιτικό σχέδιο της Γερμανίας, το οποίο απέβλεπε στη δημιουργία μία ευρωπαϊκής οικονομικής ζώνης, κυρίως στην Κεντρική Ευρώπη, η οποία θα υπάγονταν στη σφαίρα της οικονομικής επιρροής της
Η «επιλογή» της Ελλάδας, η απάντηση δηλαδή στην ερώτηση γιατί προτιμήθηκε η χώρα μας από τις δύο αντιμαχόμενες «δυνάμεις», γιατί αυτή δηλαδή και όχι κάποια άλλη, είναι μάλλον προφανής σε όλους τους υπεύθυνους Πολίτες – στην πλειοψηφία των Ελλήνων.
Αναμφίβολα, λόγω της διαχρονικής ανικανότητας, της αποδεδειγμένης διαφθοράς και του ήθους των δημοσίων λειτουργών της, η περίοπτη θέση μας στην διεθνή κατάταξη, της διαφθοράς, είναι δυστυχώς η αιτία.
Γνωρίζοντας βέβαια ότι, αφενός μεν η Ελλάδα είναι το παλαιότερο πολιτισμένο κράτος του «δυτικού» κόσμου, αφετέρου δε την θεωρία του Πλάτωνα (σύμφωνα με την οποία όσο κανείς απομακρύνεται χρονικά από τους «τέλειους απογόνους», τόσο αυξάνεται η «παρακμή»), ίσως η κατάσταση μας να αιτιολογείται καθώς επίσης να τεκμηριώνει το ότι, προηγείται η πλήρης καταστροφή των υπαρχόντων δομών, εάν θέλει κανείς να επιτύχει τη ριζική αλλαγή μίας ανάλογης κοινωνίας.

Η Τουρκία ετοιμάζει αποκλειστική οικονομική ζώνη στην Μεσόγειο

Τα τελευταία δυο χρόνια οι Τούρκοι προσπαθούν να δημοσιεύσουν, όποτε τους δοθεί η ευκαιρία, έναν εντελώς απαράδεκτο χάρτη χωρίς να λαμβάνουν υπόψη το Δίκαιο της Θάλασσας. Εκεί δείχνουν ότι η Κύπρος αποτελείται από δύο κράτη και η αποκαλούμενη «νότιος» Κύπρος έχει μια περιορισμένη ΑΟΖ. Επιπλέον αρνούνται να δώσουν δικαιώματα ΑΟΖ στην Κρήτη και στα Δωδεκάνησα και με αυτή την οριοθέτηση παριστάνουν ότι έχουν θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο!
Η τραγωδία έγκειται στο γεγονός ότι έχουν πλησιάσει τους Αιγυπτίους που φαίνεται ότι αποδέχονται μια τέτοια οριοθέτηση που δεν δίνει δικαιώματα ΑΟΖ στα ελληνικά νησιά Καστελόριζο και Στρογγύλη και έτσι παριστάνουν ότι η ΑΟΖ της Αιγύπτου συνορεύει με την ΑΟΖ της Τουρκίας. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το μεγάλο πρόβλημα της Τουρκίας και το λόγο που δεν επιθυμεί καμία διαπραγμάτευση με την Ελλάδα σχετικά με την οριοθέτηση της ΑΟΖ στο Αιγαίο Πέλαγος. Από τον ίδιο χάρτη διαπιστώνουμε επίσης τη μεγάλη ζημιά που κάνει το Καστελόριζο στην Τουρκία, αγκάθι πραγματικό για τα πονηρά της σχέδια στην Μεσόγειο. Τέλος, ο χάρτης δείχνει την ΑΟΖ της Κύπρου και της Αιγύπτου όπου ξεκάθαρα φαίνεται ότι η Τουρκία δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο.

Για να καταλάβουμε καλύτερα το πρόβλημα της Τουρκίας πρέπει να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στην ιστορία του Δίκαιου της Θάλασσας. Η Τουρκία και η Βενεζουέλα είναι δύο κράτη που δεν υπέγραψαν την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982 και αρνούνται μέχρι σήμερα να προσχωρήσουν σ' αυτήν. Το πρόβλημά τους είναι παρόμοιο γιατί και τα δύο κράτη έχουν μπροστά στις ακτές τους νησιά που δεν τους ανήκουν.
Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα της Τουρκίας γατί έχει μια πολύ περιορισμένη ΑΟΖ στο Αιγαίο Πέλαγος μια και απέναντι από τις ακτές της υπάρχουν ελληνικά νησιά που διαθέτουν δικοί τους ΑΟΖ όπως ορίζει το άρθρο 121 της Συνθήκης του Δίκαιου της Θάλασσας.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έκανε ένα τραγικό λάθος όταν αποφάσισε να αρχίσει συνομιλίες με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών των δυο κρατών. Το τραγικό λάθος έγκειται στο γεγονός ότι η Ελλάδα άρχισε τις συνομιλίες της με την Αίγυπτο χωρίς να πάρει κάποια ρητή και σαφή διαβεβαίωση από αυτήν ότι θα δοθούν πλήρη δικαιώματα στο Καστελόριζο. Τώρα που οι συνομιλίες έχουν προχωρήσει φαίνεται ότι οι Αιγύπτιοι δεν θέλουν να δώσουν πλήρη δικαιώματα στο Καστελόριζο και αυτό δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα στη ελληνική πλευρά.

Τα πράγματα βέβαια έγιναν χειρότερα όταν οι Αιγύπτιοι ενημέρωσαν την ελληνική πλευρά ότι θα αρχίσουν συνομιλίες για οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με τη Τουρκία τη στιγμή που η Αίγυπτος δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία! Η Αίγυπτος θα μπορούσε να διαθέτει θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία μόνο αν δεν αναγνωρισθούν τα δικαιώματα του Καστελόριζου. Ο νοών νοήτω.

Η Αίγυπτος ενημέρωσε την ελληνική πλευρά ότι θα είχε συνομιλίες μαζί της στο Κάιρο στις 20 Ιουνίου του 2009 και αμέσως μετά στις 22 Ιουνίου 2009 με τη τουρκική πλευρά! Η Ελλάδα αντί να προβεί σε έντονη διαμαρτυρία για αυτή την αιγυπτιακή θέση, που παραβιάζει ξεκάθαρα το Δίκαιο της Θάλασσας, πήγε στη συνάντηση στις 20 Ιουνίου γνωρίζοντας ότι δυο μέρες αργότερα Αιγύπτιοι και Τούρκοι θα καθόντουσαν στο ίδιο τραπέζι.

Η σημερινή κυβέρνηση φαίνεται να μην έχει ασχοληθεί καθόλου με αυτό το θέμα και δεν έχει αναλάβει καμία πρωτοβουλία ζητώντας δυο απλά πράγματα από του Αιγύπτιους. Πρώτον, να μη κάνουν κάποια συμφωνία με την Τουρκία και δεύτερον, να κάνουν οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ελλάδα με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας που και αυτοί έχουν υπογράψει.

Πριν μερικά χρόνια η κυπριακή πλευρά προσέγγισε την ελληνική κυβέρνηση και της ζήτησε να προχωρήσουν στην οριοθέτηση της ΑΟΖ των δυο κρατών, αλλά δυστυχώς η Ελλάδα δεν άδραξε μια τόσο μεγάλη ευκαιρία που θα δημιουργούσε και ένα προηγούμενο όχι μόνο για το Καστελόριζο αλλά και θα δημιουργούσε μόνιμα θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο!

Η άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να οριοθετήσει την δική της ΑΟΖ με αυτή της Κύπρου δεν αποτελεί μόνο πράξη δειλίας αλλά και μεγάλης απερισκεψίας. Εύχεται κανείς η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να διορθώσει σύντομα αυτό το λάθος και ταυτόχρονα να ζητήσει την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) για αυτή την οριοθέτηση δυο κρατών-μελών της.

Η ΕΕ πρέπει επιτέλους να προστατέψει τα συμφέροντά της στην περιοχή, γιατί μια οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Τουρκία μειώνει το μέγεθος της ΑΟΖ της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Μεσόγειο. Εάν η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν πραγματοποιήσει άμεσα οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Κύπρο και να προκαταλάβει την παράνομη Τουρκική ΑΟΖ στην Μεσόγειο, τότε η Ελλάδα θα υποστεί μια μεγάλη ήττα.


TOY ΘΕΟΔΩΡΟY Κ. ΚΑΡΥΩΤΗ
Καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Πηγή Οικονιμία

Roubini: Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει

Η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει κατά τον κ. Nouriel Roubini, σε δήλωσή του στο CNBC.com από το Νταβός στο οποίο βρίσκεται εν όψει του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.

"Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει", τόνισε ο κ. Roubini, προσθέτοντας ότι "κοιτάξτε, πρέπει να ζητήσουν από την Κίνα να τους βοηθήσει". Σημείωσε, δε, ότι εάν η κατάσταση της Ελλάδας χειροτερέψει τότε η Ε.Ε. θα αναγκαστεί να τη βοηθήσει.

Νωρίτερα, πάντως, σε δηλώσεις του στο Bloomberg ο κ. Roubini είχε χαρακτηρίσει σοβαρότερο πρόβλημα για την ευρωζώνη τη δυσχερή θέση της ισπανικής οικονομίας από αυτήν της Ελλάδας.

Σε προηγούμενες δηλώσεις του ο κ. Roubini είχε υποστηρίξει χαρακτηριστικά ότι η Ισπανία -η τέταρτη ισχυρότερη οικονομία της ευρωζώνης- αποτελεί μεγαλύτερη απειλή για την περιοχή του ευρώ, με δεδομένες την αυξημένη ανεργία της αλλά και τις "αδύναμες" τράπεζες. Ο κ. Roubini υποστήριξε πως η προσοχή στρέφεται στην Ελλάδα και λανθασμένα αφήνει έξω την περίπτωση της Ισπανίας.

Χαρακτηριστικά, τόνισε: "Εάν η Ελλάδα καταρρεύσει, αυτό θα αποτελέσει πρόβλημα για την ευρωζώνη. Εάν καταρρεύσει η Ισπανία, αυτό θα είναι καταστροφή".

Πηγή Euro2day

Οι Πολίτες είναι οι καινούργιοι εχθροί των κρατών;

Έχουν γραφτεί τόσα πολλά για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η κρίση που ειλικρινά έχει καταντήσει εμπαιγμός απέναντι στους πολίτες.
Δεν μπορώ να πιστέψω πως κανείς από τους ταγούς αυτού του τόπου αλήθεια, πως δεν γνωρίζει τι πρέπει να κάνει, απλά δεν θέλει να το κάνει, δεν μπορεί τόσες προτάσεις από έμπειρους και σοβαρούς καθ΄ όλα ως προς την επιστήμη τους οικονομολόγους αλλά και από τα Ιστορικά στοιχεία άλλων κρίσεων, να μην εφαρμόζονται μέτρα ανάπτυξης και στήριξης, αλλά να επιμένουν στον στραγγαλισμό των πολιτών και του παραγωγικού ιστού, μέσω ληστρικών φόρων. (αλλά και μιας νοοτροπίας ασύλληπτης, δηλαδή εσείς οι πολίτες τελικά είστε οι κλέφτες, εσείς φταίτε για τις κακοδιαχειρίσεις, εσείς φέρατε την χώρα στην πτώχευση)
Να θυμίσουμε πως ψηφίζεστε καθ’ ένας από σας σε αυτό το υπούργημα για να εφαρμόσετε τα δικαιώματα του πολίτη από το σύνταγμα σε βασικούς τομείς όπως, παιδεία, υγεία, εργασία , πρόοδο, πολιτισμό, σύνταξη, και όχι, για σπατάλες, σκάνδαλα, δάνεια, και αδιαφανείς διαδικασίες. Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι ταγοί της χώρας μας ( και της Ευρώπης ) οδηγούν το λαό στη πλήρη εξαθλίωση σε συνεργασία με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή καλύτερα Αποχαύνωσης, ακολουθώντας ένα οργανωμένο σχέδιο προς αυτή την κατεύθυνση. Σίγουρα πολλοί θα πουν πως είμαι γραφικός αλλά ας προσέξουμε λίγο παρακάτω.

Ερωτηματικά πολιτών και Μηδενικά αισθήματα Ενοχής
Όλοι οι πολίτες της Ευρώπης αναρωτιούνται Πόσα τελικά χρήματα μας μένουν από την εργασία μας; Οι φορολογούμενοι (πολίτες που αντιμετωπίζονται ως εχθροί του κράτους) πληρώνουν όλο και υψηλότερα ποσά στα ταμεία. Οι φορολογία που μας επιβάλλεται είναι δυσανάλογη, σε σχέση με τις υπηρεσίες που μας παρέχονται.
Αναρωτιέται κανείς γιατί να υπάρχει αυτή η παράδοξη και περίεργη εχθρότητα.
Γιατί όλοι οι πολίτες της Ευρώπης νιώθουν ξαφνικά ότι ληστεύονται από τα κράτη τους; Σίγουρα όλοι οι δείκτες που δημοσιεύονται είναι κατασκευασμένοι κατά το δοκούν.
Οι πολίτες της Ευρώπης μήπως δεν έσωσαν τις τράπεζες από κατάρρευση πρόσφατα και μαζί με αυτές τη συνέχεια να διατηρούν τις περιουσίες τους; Γιατί αφού οι πολίτες έσωσαν τις τράπεζες (οι κυβερνήσεις μεν αλλά οι πολίτες πλήρωσαν το κόστος) πληρώνουν τόκους; Το δημοψήφισμα που απαίτησαν και κατάφεραν οι Πολίτες της Ισλανδίας, οι οποίοι δεν συμφωνούν με τη ανάληψη εκ μέρους τους των οφειλών των τραπεζών, δεν διδάσκει; Στην Γερμανία γιατί διακηρύσσεται η ανάγκη ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ; Γιατί μέσω της φοροαποφυγής των πολυεθνικών η διαφορά να συμπληρώνεται από τις μικρές επιχειρήσεις και από τους πολίτες και τέλος από τα ίδια τα δανειζόμενα κράτη δεν τους φτάνουν όσα απομυζούν; Αλήθεια όλοι αυτοί οι ληστρικοί φόροι είναι για να μπορεί το κράτος να προσφέρει στους πολίτες τα κοινωνικά καθήκοντα του; Αφού μέχρι σήμερα δεν τα εκπληρώνει θα τα εκπληρώσει στο μέλλον;
Συνεχίζοντας, γιατί αναγνωρίζει ο γάλλος συγγραφέας M.Houellebecq, στο βιβλίο με τον τίτλο «Εχθροί του λαού» ότι ο ίδιος, λόγω της υψηλής φορολογικής του επιβάρυνσης στη Γαλλία και των, συνδεδεμένων με αυτήν, περιορισμών των ατομικών του ελευθεριών, «μετανάστευσε» στο εξωτερικό (φυσικά στην Ιρλανδία, 15% φόρος εισοδήματος), ενώ τα συναισθήματα «ενοχής» από αυτήν του την ενέργεια είναι «μηδενικά.
Απολύτως μηδενικά»; Δεν είναι αλήθεια και τα συναισθήματα ενοχής των επιχειρηματιών που μεταφέρουν τις εταιρείες τους σε «ανταγωνιστικές» φορολογικά χώρες, όπως η Βουλγαρία (10% φόρος) ή άλλες, αφού η εξασφάλιση όσο το δυνατόν περισσότερων ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων «εντέλλεται» από τον καπιταλισμό; Απολύτως μηδενικά»; συναισθήματα ενοχής αλήθεια δεν νιώθουν και οι Έλληνες που μεταφέρουν καθημερινά τα χρήματα τους έξω από τη χώρα; «Είναι μήπως το «μη αλληλέγγυο» πνεύμα της εποχής, αυτό που στέκεται απέναντι μας ή, ίσως, οι γνωστές, αμετανόητες πολιτικές;»
Μήπως είναι ψέμα ό,τι από αυτές τις πολιτικές δημιουργήθηκαν άκρως επικίνδυνες «υπερβολές» (φούσκες), ενώ καθημερινά καταπατώνται πλήθος από κοινωνικές αξίες, από αυτήν την υπερισχύουσα, ψυχρή και ανελέητη λογική, απλά και μόνο περισσότερη ελευθερία, μέσα από ένα πολύ «λιγότερο» κράτος;
Το γεγονός αυτό οφείλεται στα χρέη του παρελθόντος και στους αυξανόμενους τόκους τους, με τους οποίους επιβαρυνόμαστε πια όλοι μας.
Όπως φαίνεται λοιπόν και από άλλες ισχυρότερες χώρες, όταν εισέλθει κανείς στον «καθοδικό σπειροειδή κύκλο» των χρεών, δύσκολα πια μπορεί να ξεφύγει. Όσο πιο πολύ δανείζετε η επιβάρυνση των τόκων περιορίζει τις δυνατότητες χειρισμού των προβλημάτων μίας χώρας, τόσο μεγαλύτερο είναι το κίνητρο μίας βραχυπρόθεσμης ανάληψης νέων χρεών, με στόχο να εξισώσει τη διαταραγμένη ισορροπία της «ανταποδοτικότητας» των φορολογικών εσόδων - της εξομοίωσης του «δούναι και λαβείν» δηλαδή, το οποίο προσδιορίζει την οικονομική σχέση της Πολιτείας με τους Πολίτες της.
Τι κάνει το κράτος λοιπόν για να αποκρύψει ότι οι Πολίτες λαμβάνουν λιγότερα από αυτά που προσφέρουν, ως φορολογούμενοι; Απλούστατα δανείζεται κάθε φορά το ποσόν που του λείπει, έτσι ώστε να αναβάλλει την αίσθηση της μειούμενης ανταποδοτικότητας εκ μέρους της πλειοψηφίας του πληθυσμού – όλων αυτών δηλαδή που εξαρτώνται από τη σωστή λειτουργία του κράτους. ( Τον ίδιο ακριβώς σχεδιασμό έχουν εφαρμόσει όλοι οι Δήμοι της χώρας και ο Δήμος Κερκυραίων με αποτέλεσμα την υπερχρέωση και την απαξίωση)
Εξειδικεύοντας στην Ελλάδα, το πρόβλημα του δημοσίου χρέους και των «κοινωνικών» επιπτώσεων του, είναι σαφώς μεγαλύτερο από το αντίστοιχο άλλων «δυτικών» χωρών – πόσο μάλλον της Γερμανίας. Οι πίνακες που ακολουθούν, «διαγράφουν» το μέγεθος του, όσο ίσως τίποτα άλλο, χωρίς να χρειάζονται περιττά λόγια και «περίπλοκες» ερμηνείες «ειδικών»:
Όταν το 41,50% του προϋπολογισμού προέρχεται από νέα πιστωτικά έσοδα (δανεισμό), ενώ η εξόφληση του παλαιότερου δανεισμού (χρεολύσια) είναι μόλις 21,20% - με μισθούς ΔΥ, ασφάλιση, συντάξεις, και τοκοχρεολύσια να υπερβαίνουν το 81% των συνολικών δαπανών του ελληνικού δημοσίου, τότε καταλαβαίνουμε πολύ εύκολα ότι δεν μένει σχεδόν τίποτα που να μπορεί να λειτουργήσει «ανταποδοτικά» προς τους Πολίτες - διατηρώντας ανέπαφη την κοινωνική ειρήνη και την συνοχή της χώρας.

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: ΕΣΟΔΑ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ

ΕΣΟΔΑ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ 2010 ΠΟΣΟΣΤΑ 100%

Πιστωτικά έσοδα (δανεισμός) 41,50
Φόρος Εισοδήματος 17,30
Φ.Π.Α. 17,00
Φόροι κατανάλωσης 10,80
Λοιποί άμεσοι φόροι 5,70
Μη φορολογικά έσοδα 3,10
Λοιποί έμμεσοι φόροι 2,30
Μη τακτικά έσοδα 1,50
Φόροι στη περιουσία 0,90
Πηγή: Υπουργείο Οικονομικών


ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: ΕΞΟΔΑ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ


ΔΑΠΑΝΕΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ 2010 ΠΟΣΟΣΤΑ 100%

Μισθοί και συντάξεις 28,50
Χρεολύσια 21,20
Ασφάλιση, Περίθαλψη, Κοινωνική προστασία* 17,50
Τόκοι 14,10
Λειτουργικές και λοιπές δαπάνες 10,40
Αποδιδόμενοι πόροι 5,30
Εξοπλιστικά προγράμματα 2,20
Λοιπές δαπάνες 0,80
Πηγή: Υπουργείο Οικονομικών

* Στην ασφάλιση περιλαμβάνεται και ποσόν 550 εκ. € που δίνεται σε ομόλογα δημοσίου

ΕΧΘΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Οι Έλληνες αμείβονται λιγότερο έχουν την ποιο ακριβή διαβίωση από το μέσο όρο της Ευρώπης και φορολογούνται περισσότερο από όλους τους Ευρωπαίους
Ίσως μας παρεξηγήσετε, αλλά αυτή εδώ η στήλη επιμένει πως κανείς ταγός αυτού του τόπου δεν έχει πάρει απολύτως κανένα μήνυμα για το τι συμβαίνει γύρω του και γιατί έχουν καταντήσει έτσι τον ποιο ευλογημένο λαό της Ευρώπης.
Σταματήστε επιτέλους να πυροβολείτε το λαό, σταματήστε να συντηρείτε δαιδαλώδης καταστάσεις (προ πάντων φορολογικές) ανεφάρμοστες, ακατανόητες που παράγουν καθημερινά παρανόμους από το τίποτα.
Γιατί δημιουργείτε την ψευδαίσθηση και κάνετε τον κόσμο να πιστεύει πως ο Ελληνικός λαός αλήθεια είναι παράνομοι και κλέφτες;
Ενώ αντιθέτως είναι κατά πολύ περισσότερο εντιμότεροι από του υπολοίπους Ευρωπαίους και συνεισφέρουν στην χώρα τους όλα εκείνα που εσείς αρνείστε να προσφέρετε, (βάσει του Συντάγματος) δηλώνετε αδυναμία προσαρμογής και τέλος η ιστορία μας διδάσκει
α) Οι εχθροί των Ελλήνων όταν ερχόντουσαν έξω από την χώρα αναχαιτιζόταν, όταν όμως οι εχθροί ήταν οι ίδιοι τότε οι όλεθροι και καταστροφές ήταν αναπόφευκτοι.

β) Κατασπαταλήσατε με περισσή ασυδοσία την δημόσια περιουσία της χώρας ακόμη και όταν τα ταμεία της βρισκόντουσαν ακόμη και σε μικρή υποτιθέμενη ανάπτυξη με μοναδική στο κόσμο ατιμωρησία.
Ο ανταγωνισμός είναι σίγουρα σκληρός και στις αγορές ισχύει το ρητό << Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ Η ΖΩΗ ΜΟΥ >> Αλλά σεις, στην προσπάθεια να καλύψετε την αναποτελεσματικότητα σας, με ποιο δικαίωμα προσπαθείτε να πείσετε τους πάντες, πως οι Έλληνες είμαστε
1. Άρρωστοι,
2. Ευχαριστιόμαστε να δημιουργούμε προβλήματα στη χώρα
3. Το μοναδικό άθλημα που υπερτερούμε είναι η φοροδιαφυγή
4. Ανεξήγητα μας αρέσει να παρανομούμε καθημερινά
5. Το αθλητικό ιδεώδες της φυλής μας είναι η στρεβλή συμπεριφορά
6. Διαθέτουμε αρνητική στάση απέναντι στο κράτος μας και στη δημόσια διοίκηση
7. Διαθέτουμε μηδενιστική και απορριπτική στάση. κλπ
Δυστυχώς για σας όμως, δεν είναι αλήθεια διότι γνωρίζετε πολύ καλά πως το μεγάλο μέρος του πληθυσμού μας, επιβιώνει χωρίς τη δική σας στήριξη, χρόνια τώρα, στηριζόμενο στις δικές του αποκλειστικά δυνάμεις, χωρίς την παραμικρή «προστασία» από το κράτος του.
(Σας δίνω το παρακάτω παράδειγμα, στη Γερμανία 100.000 άτομα προσάγονται κάθε χρόνο στα Δικαστήρια, λόγω ιδιωτικής χρεοκοπίας. Το μέσο καθαρό ετήσιο εισόδημα των ελευθέρων επαγγελματιών, με βάση τις φορολογικές τους δηλώσεις, είναι 14.580 €, έναντι περίπου 12.000 € των Ελλήνων)
Εξηγούμε αλλά και θα επιθυμούσα μια απάντηση από τον αρμόδιο Υπουργό
Μήπως δεν φορολογείται έμμεσα ο Πολίτης, με χίλιους δυο τρόπους; όπως
1. Από τα φροντιστήρια που πρέπει να στέλνει τα παιδιά του - επειδή το κράτος συνεχίζει να επιμένει σε λάθος σύστημα στην χώρα των γραμμάτων και του πολιτισμού υποχρεώνουμε τα παιδιά μας να οδηγούνται (χιλιάδες παιδιά Ελλήνων) σε χώρες του εξωτερικού, οι χώρες αυτές «εξαργυρώνουν» αδρά τις αδυναμίες μας.
2. Πόσοι καθηγητές των δημοσίων σχολείων δεν διδάσκουν σωστά, για να κάνουν ιδιωτικά μαθήματα; Επειδή δεν αμείβονται σωστά ο Ελληνικός λαός συνεισφέρει στα έσοδα των δασκάλων και των καθηγητών.
3. Οι γιατροί που υποχρεώνεται να πληρώνει ο Ελληνικός λαός, επειδή ουσιαστικά εξασκούν το επάγγελμα τους στα ιδιωτικά τους ιατρεία - ενώ μέσα από τον «επίσημο» χώρο εργασίας τους (νοσοκομεία, ΙΚΑ κλπ), προσελκύουν απλά και μόνο πελάτες.
4. Από πολλούς άλλους ( π.χ υπάλληλοι εφοριών, υπάλληλοι πολεοδομιών, κλπ) οι οποίοι, μήπως προστατευμένοι από μία συντεχνιακή νομοθεσία στα μέτρα τους, τον «απομυζούν» σε σταθερή βάση; Πολίτες α και β ίσως και γ κατηγορίας;
5. Δεν είναι φόροι τα υπερβολικά ποσά που πληρώνονται στους Δήμους, όπως για την αποκομιδή των σκουπιδιών, όταν υπολογίζονται με το τετραγωνικό του ακινήτου και όχι με το μέγεθος του «κάδου», όπως παντού στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα ο ιδιοκτήτης ενός ακινήτου, ακόμη και όταν δεν είναι νοικιασμένο, όταν δεν έχει δηλαδή σκουπίδια, να πληρώνει το ίδιο ποσόν, σαν να είχε;
6. Δεν είναι «φόροι» οι συνεχώς αυξανόμενες τιμές πλήθους «αγαθών» και «υπηρεσιών», ακόμη και προϊόντων βασικής διατροφής, επειδή ο ανταγωνισμός δεν λειτουργεί σχεδόν σε κανέναν επιχειρηματικό κλάδο;
7. Δεν είναι φόροι όταν ενώ μειώνονται οι τιμές χρέωσης, οι οποίες κάποια στιγμή αυξήθηκαν, έστω αιτιολογημένα; για παράδειγμα, το ηλεκτρικό ρεύμα λόγω πετρελαίου, ή τα καύσιμα αυτά όμως παρέμειναν ακριβά, παρά την πτώση που ακολούθησε; Δεν συνιστούν και αυτές οι τιμές με τη σειρά τους φόρους, αφού η υπεραξία πηγαίνει καθαρά στα δημόσια ταμεία και βεβαίως μειώνουν άδικα το εισόδημα μας;
8. Εάν όλοι αυτοί οι «φόροι», όπως και πολλοί άλλοι μπορούμε να αναφέρουμε χιλιάδες για παράδειγμα τα νέα τέλη κυκλοφορίας, με το απίστευτο τέλος για το περιβάλλον - που ευχόμαστε όμως να διατεθεί για το περιβάλλον, μήπως δεν καταλήγουν στα ταμεία του κράτους κάποιοι καταλήγουν βέβαια, αλλά κακοδιαχειρίζονται - εάν δεν μεταναστεύουν στα ταμεία της διαφθοράς.
9. Εάν όλα τα παραπάνω τα προσθέσουμε στο είδη υπάρχον 21% περίπου του ΑΕΠ που πληρώνουμε για φόρους που είναι το ίδιο σχεδόν με τη Γερμανία, και υψηλότερο από την Ιαπωνία. Επιτέλους δεν θα πρέπει να αναγνωρίσετε τις φοροδοτικές ικανότητες του πληθυσμού μας; Του έντιμου φορολογικά, εν μέσω παγκόσμιας, ευρωπαϊκής αλλά και αμιγώς Ελληνικής ύφεσης και κρίσης;
Περαιτέρω, εάν ο μέσος Πολίτης δεν έχει τη δυνατότητα της «φοροαποφυγής» των πολυεθνικών (που «επιβάλλεται» ουσιαστικά από αυτές στα κράτη, με τη βοήθεια των πανίσχυρων «λόμπυ» τους), πρέπει να αντιμετωπίζει με απάθεια και με κατανόηση τις νομότυπες «υπεξαιρέσεις» τους; Εάν η «φορολογική βάση», το φορολογητέο δηλαδή εισόδημα που έχει στη διάθεση της η Πολιτεία, μειώνεται αντιστρόφως ανάλογα με τον αριθμό και το μέγεθος των πολυεθνικών, πρέπει ο Πολίτης να λειτουργεί «εξισορροπητικά», πληρώνοντας ο ίδιος τους φόρους που εκλείπουν; που έχουν «αφαιρέσει» δηλαδή οι πολυεθνικές με την βοήθεια των πολιτικών από τα ταμεία του κράτους;
Εάν οι φόροι που πληρώνουμε δεν μπορούν να αυξηθούν ενώ η οικονομική μας κατάσταση το επιβάλλει, λόγω υπερβολικών ελλειμμάτων πως θα λύσουμε τα προβλήματα μας; Η άλλη λύση είναι η υγιής οικονομική ανάπτυξη, η οποία προϋποθέτει έναν «λειτουργικό» παραγωγικό μηχανισμό, εάν δεν μπορεί να επιτευχθεί λόγω της σχεδόν πλήρους καταστροφής του, πως είναι δυνατόν να ξεφύγουμε από την παγίδα της ρευστότητας και να αποφύγουμε τη χρεοκοπία;
Οι πολιτικοί και η δημόσια διοίκηση να σταματήσουν την απίστευτη αλαζονεία της εξουσίας, να σταματήσουν να ενοχοποιούν τους πολίτες, για τα μέχρι σήμερα ολέθρια λάθη τους, χωρίς την συναίνεση των πολιτών δεν υπάρχει επιτυχία σε ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΔΙΟ.
Μηδενική και άμεση φορολόγηση, εννοούμε την πλήρη κατάργηση όλων των φόρων, οι οποίοι δεν διαπιστώνονται αυτόματα και δεν εκπίπτουν» στην πηγή. Κάθε άλλη προσπάθεια είναι αποτέλεσμα πολύπλοκων και κοστοβόρων κρατικών ελέγχων. Αυτές οι λειτουργίες συμβάλλουν στην διαφθορά και ενισχύουν την κοινωνική εγκληματικότητα (φοροδιαφυγή κλπ), δημιουργούν μεγάλες ανισότητες όπως, για παράδειγμα, τη συνεχώς μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση της εξαρτημένης εργασίας, σε σχέση με την ανεξάρτητη – αντίθετα, τη μεγαλύτερη ελεγκτική επιβάρυνση των ελευθέρων επαγγελματιών, ( εδώ ευθύνονται και τα Επιμελητήρια) οι οποίες θα πρέπει να εξαλειφθούν.