Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΙΝΗΣΗ είναι η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ του ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Πιστεύουμε πως η σημερινή Παγκόσμια οικονομική κατάσταση είναι κατευθυνόμενη και έχει να κάνει με την ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.
Έχει σχεδιαστεί πολλά χρόνια πριν και εφαρμόζεται λίγο – λίγο από την πτώση των διδύμων πύργων και μετά, έτσι συμπεραίνουμε πως τα χειρότερα δεν τα είδαμε.
Αν αυτό το σκεπτικό ισχύει τότε βρισκόμαστε σε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ.

Σκεφθείτε λίγο από πού μπορεί κανείς να αντλήσει σήμερα χρήματα; Ποια είναι η μοναδική πηγή ροής χρήματος στις αγορές; Στρατιωτικά τι θα κάνατε για να χτυπήσετε καίρια τον εχθρό; Μήπως θα χτυπάγατε την μοναδική πηγή ανεφοδιασμού που έχει; Στην περίπτωση μας τις τράπεζες; Αλήθεια αν κατέρρεαν οι τράπεζες διεθνώς πως θα ήμασταν την επόμενη μέρα;
Πολλοί θα τρέξουν να πουν αυτά είναι Σενάρια Επιστημονικής Φαντασίας ίσως αλλά ας προσέξουμε λίγο τα παρακάτω γεγονότα.

Η επόμενη παγκόσμια οικονομική κρίση έχει ήδη ξεκινήσει
Δεν ήταν ανάγκη να περιμένουμε τον Dow Jones να φθάσει στις 10.000 μονάδες. Ήταν ξεκάθαρο ότι οι μετοχικές αγορές αρχίζουν εκ νέου να μοιάζουν με φούσκα. Επιφανειακά η κατάσταση είναι παρόμοια με το 2003 και το 2004 όταν οι προηγούμενες φούσκες στις πιστώσεις, στη στεγαστική αγορά, στα εμπορεύματα και στις μετοχικές αγορές είχαν αρχίσει να διογκώνονται, βοηθούμενες από τα χαμηλά επιτόκια και από την έλλειψη πληθωρισμού. Όμως, η τρέχουσα φούσκα θα σκάσει πιο νωρίς από τις προηγούμενες.

Πώς γνωρίζουμε ότι πρόκειται για φούσκα;
Στα μέσα Σεπτεμβρίου, εάν κάποιος εξέταζε τους παράγοντες, θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η αμερικανική αγορά είναι υπερτιμημένη από 45% έως και 60%.
Σε πλήρη, όμως, αντίθεση με το τι συνέβαινε πριν από μία 5ετία, οι κεντρικές τράπεζες έχουν σήμερα έναν διττό ρόλο:
Α) Την άσκηση της νομισματικής πολιτικής αλλά και
Β) Τη στήριξη της σταθερότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Οι δύο αυτοί στόχοι, όμως, αλληλοσυγκρούονται ή τουλάχιστον αυτό μπορεί να συμβεί.

Στην Ευρώπη, υπό κανονικές συνθήκες η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα είχε προχωρήσει σε αύξηση επιτοκίων.
Δεν τον πράττει τώρα καθώς δεν θέλει να καταστρέψει το εύθραυστο τραπεζικό σύστημα, το οποίο εξαρτάται από αυτήν για να παραμείνει ζωντανό.
Σημειώστε πως το ίδιο ισχύει, σχεδόν, σε κάθε γωνιά της υφηλίου. Πριν προχωρήσει σ’ αυτήν την κίνηση θα προσπαθήσει ή ίδια να τις αντικαταστήσει κεντρικά, πρώτα όμως ή θα ενωθούν σε μια οι δύο μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες του πλανήτη. Ή Ίσως στον κίνδυνο πτώχευσης της μιας θα ενωθεί κάτω από την άλλη.
Έχει ξεκινήσει πιλοτικά ή απ’ ευθείας χρηματοδότηση σε μεγάλες επιχειρήσεις παρακάμπτοντας τις εμπορικές τράπεζες με πρόφαση φθηνότερο χρήμα αλλά επιλεκτικά.

Η τρέχουσα κατάσταση της οικονομίας μπορεί να τροφοδοτήσει δύο σενάρια:
Α) Στο πρώτο οι κεντρικές τράπεζες θα αρχίσουν να αποσύρονται από τα έκτακτα μέτρα στήριξης κάποια στιγμή εντός του 2010, οδηγώντας σε πτώση τις αποτιμήσεις των ριψοκίνδυνων τοποθετήσεων.
Β) Στο δεύτερο σενάριο οι κεντρικές τράπεζες αποφασίζουν να μην αλλάξουν πολιτική και να διατηρήσουν την τρέχουσα κατάσταση για όσο κριθεί αναγκαίο. Με αυτόν τον τρόπο, όμως, θα οδηγήσουν σε καταστροφή μία πολύ σημαντική αγορά: τα ομόλογα.


Με άλλα λόγια, ο κίνδυνος θα εμφανιστεί ό,τι και να πράξουν οι κεντρικές τράπεζες.
Η όλη κατάσταση μοιάζει με το να περπατά κάποιος στην άκρη ενός επικίνδυνου γκρεμού, όπου σε όλες τις πλευρές του υπάρχει το χάος.
Από όσο είμαι σε θέση να ξέρω, δεν υπάρχει όμορφος και κυρίως ανώδυνος τρόπος για να πέσει κάποιος στον γκρεμό…

ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ
Το θέμα είναι ότι οι Αμερικανοί πολίτες δεν θα ανεχτούν για πολύ να ξετινάξει η Συνωμοσία της Wall Street" τους επενδυτές και τους φορολογουμένους.
Οικονομικοί αναλυτές αναφέρουν ό,τι: Η Wall Street έχει γίνει πλούσια, φορτώνοντάς μας βουνά από χρέη, που θα βαραίνουν πολλές γενιές ακόμα.
Γι’ αυτό και ο αρθρογράφος του MarketWatch περιμένει ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα, μία δεύτερη Αμερικανική Επανάσταση.
Περιμένει το "Μεγάλο Κραχ 2" ίσως κοντά στο 2012 και αμφιβάλλει ότι οι Αμερικανοί φορολογούμενοι θα καθίσουν παθητικοί για άλλη μία φορά, όπως έκαναν το 1930, το 2000, πέρυσι και πρόπερσι.
Την επόμενη φορά, οι ψηφοφόροι θα αντιγράψουν μία σελίδα της Ιστορίας που αφορά σε προηγούμενες επαναστάσεις στις αποικίες της Αμερικής, της Γαλλίας, της Ρωσίας.
Θα ξεσπάσει μια πανίσχυρη καταιγίδα μαζικής διεθνούς πιστωτικής κατάρρευσης, που θα γκρεμίσει τη Wall Street και το σκιώδες κεντρικό τραπεζικό σύστημα το οποίο για να προφυλαχθεί θα περάσει στον έλεγχο της επόμενης κεντρικής τράπεζας δημιουργώντας παγκοσμίως την ΥΠΕΡ ΤΡΑΠΕΖΑ Και οι παράπλευρες απώλειες θα είναι μαζικές και ευρύτατες.

ΤΑ 5 ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ
Είναι ένας κύκλος, που μπορεί εύκολα να αναλυθεί σε πέντε στάδια, όπως τα ορίζει ο ιστορικός οικονομίας κ. Charles Kindleberger:

1. Μετατόπιση: " των οικονομικών συνθηκών. Μήπως Ισχύει;
2. Ευφορία: "Δημιουργείται μια αυτοτροφοδοτούμενη διαδικασία ροής χρήματος. Μήπως Ισχύει;
3. Μανία και φούσκα: "Οι προοπτικές για εύκολα χρηματιστηριακά κέρδη προσελκύουν ότι έχει απομείνει από επενδυτές, συμπεριλαμβανομένων και των εμπορικών τραπεζών οι οποίοι με τη σειρά τους ενεργοποιούν τα συστήματα που θέλουν να τους ρουφήξουν τα χρήματά τους. Μήπως Ισχύει;
4. Κατάθλιψη: Οι επαΐοντες αντιλαμβανόμενοι ότι τα κέρδη δεν υπάρχει περίπτωση να στοιχειοθετούν στις νέες, εξωφρενικές αξίες που έχουν δημιουργήσει αρχίζουν να ρευστοποιούν κέρδη. Η Wall Street βιώνει ξανά το 2007 - 2008. Μήπως Ισχύει;
5. Μετάπτωση ή απαξίωση: Οι τιμές των ενεργητικών πέφτουν, οι μη επαΐοντες ποδοπατιόνται στις εξόδους και η φούσκα σκάει. Το άγριο 2008 επαναλαμβάνεται το 2010 και το 2011. Μήπως θα Ισχύσει;

Ποιος είναι ο ένοχος; Κατά τον κ. Ferguson, η Κεντρική Αμερικάνικη Τράπεζα Federal Reserve: Αν δεν δημιουργηθεί εύκολη πίστωση, δεν μπορεί να δημιουργηθεί φούσκα. Γι’ αυτό και τόσο πολλές φούσκες έχουν τις ρίζες τους στις αμαρτίες και στις παραλείψεις των κεντρικών τραπεζών. Γι’ αυτό και η επόμενη φούσκα είναι πρακτικώς βέβαιη:
Διότι υπάρχει η έκρηξη χρεών 23,7 τρις. δολ. της Ουάσιγκτον και γι΄ αυτό απαξιώνει το δολάριο με το συνεχές τύπωμα νέου χρήματος.

Η "επόμενη μέρα"

Όπως προκύπτει με χαρτί και μολύβι, η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει μέσα στο 2010 να εξοικονομήσει πάνω από 10 δις €, προκειμένου να επαναφέρει το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 3% του ΑΕΠ. Πράγμα αδύνατον, άρα βαδίζουμε προς νέα διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τριετή μάλλον παράταση, που όπως φαίνεται θα μας δοθεί.

Η αύξηση των φορολογικών εσόδων φαντάζει δύσκολη τουλάχιστον για το 2010, καθώς τα εταιρικά κέρδη και οι αμοιβές των ελεύθερων επαγγελματιών του 2009 (που θα φορολογηθούν του χρόνου) θα είναι μειωμένα κατακόρυφα και καθώς οι διεθνείς οργανισμοί προβλέπουν ΑΕΠ είτε αρνητικό είτε στην καλύτερη περίπτωση οριακά θετικό.

Ειδικότερα δε για την οικοδομή, τη λεγόμενη ατμομηχανή της οικονομίας μας, το βέβαιο είναι πως δεν πρόκειται να αρχίσει να ανακάμπτει πριν από το φθινόπωρο της επόμενης χρονιάς.

Επιπλέον, η δομή των δημόσιων δαπανών είναι τέτοιας μορφής ώστε να θεωρείται αδύνατη η ουσιαστική συγκράτησή τους. Να θυμίσουμε ότι και φέτος που δεν δόθηκαν αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους οι δαπάνες στο πρώτο εξάμηνο τρέχουν με διψήφιο ποσοστό! Προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση συμβάλλουν -μεταξύ άλλων- τα αλματωδώς αυξανόμενα ανοίγματα του Ασφαλιστικού αλλά και οι ενισχύσεις προς τους ΟΤΑ.

Όλα λοιπόν δείχνουν ότι οι δείκτες του 2010 θα είναι ακόμη πιο δυσμενείς από τους φετινούς,

Το βέβαιο δηλαδή είναι πως τα δημόσια οικονομικά έχουν πάρει την κατηφόρα και η τάση είναι οι ήδη κακοί δείκτες να συνεχίσουν μάλλον να επιδεινώνονται παρά να βελτιώνονται.

Τι θα μπορούσε όμως να σώσει την οικονομία από μία κατρακύλα; Και φυσικά δεν αναφερόμαστε σε παύση πληρωμών του Δημοσίου ή σε έξωση από τη ζώνη του ευρώ στο άμεσο μέλλον, αλλά σε μια κατάσταση που θα προκύψει σε βάθος χρόνου αν δεν ληφθούν σοβαρά μέτρα.

Πού θα κριθεί το "στοίχημα"

Με βάση τις υπάρχουσες δομές, περιθώρια για μείωση των κρατικών δαπανών δεν φαίνεται να υπάρχουν, χωρίς να προκύψουν εντονότατες επιδράσεις για την πραγματική οικονομία.

Άλλωστε, η εφαρμογή σταθεροποιητικών πολιτικών στην Ελλάδα (1990 - 1993) συνοδεύτηκαν από χαρακτηριστική αποτυχία.

Ούτε όμως και μια πολιτική τόνωσης της ζήτησης είναι από μόνη της σε θέση να σώσει τα δημόσια οικονομικά. Γιατί αν τα τελευταία χρόνια, με ετήσια ονομαστική αύξηση (σε τρέχουσες τιμές, όπου δηλαδή συμπεριλαμβάνεται και ο πληθωρισμός) του ΑΕΠ κατά 7% δεν καταφέρναμε να επιτύχουμε διψήφια ποσοστά αύξησης φορολογικών εσόδων, πώς θα το καταφέρουμε στο μέλλον, όταν οι ετήσιες αυξήσεις του ονομαστικού ΑΕΠ προβλέπεται να είναι στην καλύτερη περίπτωση οι μισές;

Άρα λοιπόν, ένα σενάριο διάσωσης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να περάσει μέσα από:

• Μια τριετή τουλάχιστον παράταση που θα λάβουμε ως χώρα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Κάτι τέτοιο θεωρείται το πιθανότερο σενάριο, καθώς προβλήματα δεικτών έχουν και πολλές άλλες χώρες της ευρωζώνης.

• Μια ουσιαστική άνοδο του ΑΕΠ κατά τα επόμενα χρόνια, μέσα από την εκμετάλλευση της όποιας διεθνούς ανάκαμψης, των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ και των μέτρων τόνωσης της πραγματικής οικονομίας.

• Μέσα από την υιοθέτηση ενός φορολογικού νομοσχεδίου αμερικανικού τύπου, όπου θα προβλέπονται αυστηρότατες διατάξεις, βαρύτατες ποινές και πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα σύστημα αντικειμενικών κριτηρίων.

• Μέσα από δραστικό περιορισμό των κρατικών σπαταλών, αφού πολλοί πιστεύουν ότι το κόστος των προμηθειών του Δημοσίου θα μπορούσε να μειωθεί έως και κατά 30%.

• Μέσα από δραστικές τομές στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.

Η διάσωση - ανάπτυξη της οικονομίας είναι μεν εφικτή, αλλά υπό την προϋπόθεση δραστικότατων αλλαγών και αποτελεσματικότητας της κρατικής μηχανής σε τομείς όπου μέχρι σήμερα υστερεί χαρακτηριστικά.